Yeni yılın herkes için güzel bir yıl olmasını diliyorum. En önemlisi de umutlarımızın gerçekleştiği bir yıl olmasını istiyorum.

Yeni yıl engelliler için, fiziksel engellerin olmadığı, düşüncelerdeki engellerin kalktığı, anlayışlarımızın da engelsiz olduğu, daha yaşanabilir bir dünya olmasını  diliyorum.

Devletin yasal düzenlemelerinin, faydaya dönüşeceği, alandaki uzmanlarımızın bilgi ve yeteneklerine vicdanlarını da ekleyecekleri bir yeni yıl olsun.

Kimsesizlerin, düşkünlerin, yaşlıların ve engellilerin de yaşadığını bilerek ve hissederek paylaşacağımız ortak kullanım alanlarının ihdas edileceği, duyarlılıkların arttığı  yeni bir yıl diliyorum…

Ülkemizin neredeyse üçte biri engellidir, kimsesizdir, yaşlıdır. Bu yüzdendir ki, toplumu meydana getiren tüm katmanlar, 2016 yılında yapacakları sosyal sorumluluk projelerini bu bilinçle yapmalıdırlar. Çünkü; onlardan medet uman güçsüzlerimiz var.

Engellisini, kimsesizini, yaşlısını dışlayan toplum iflah olmaz. Zira rahatsızlık; suyun dalgaları gibi toplumun tüm kesimlerini rahatsız eder ve ona ulaşır.

Bilin ki, yasalarımız da, uzmanlarımız da kafi derecede vardır. Önemli olan, düşüncelerdeki engelleri kaldırmak, anlayışlardaki engelleri yıkmak, yüreklerdeki merhameti, insanın ve insanlığın hizmetine sunabilmektir. Bu konuda yasa koyucular üzerlerine düşeni fazlasıyla yapmışlardır.

Yeni yıl bu gök kubbenin altında birlikte, engelsiz yaşayabileceğimiz bir yıl olsun.

Hepimizin eski yıla dair onlarca hikayesi vardır. Hele bu hikayelerimiz, birilerinin hayatına anlam katmışsa insan olduğumuzun bilincine de varmışsız demektir. Beni de giden yıla dair anlatacak bir çok hikayem var. Bu hikayelerimden bir tanesini burada sizinle paylaşmak istiyorum.

Erzurum Palandöken müftülüğü ile, üniversitemiz, sürekli eğitim ve uygulama merkezi olarak “kurumsal iletişim ve kişisel gelişim” alanında imamlarımıza eğitim verilmesi hususunda bir anlaşma yaptık. Bu anlaşma çerçevesinde ben ve eğitmen arkadaşlarım bir hafta boyunca Erzurum’da kaldık. 

Kaldığımız süre boyunca hem sayın müftümüzden (müftümüz şuan İst. Kartal müftüsüdür) ve imam arkadaşlarımızdan ilgi ve nezaket gördük. Hepsine teşekkür ederim

Orada tanıştığım bir Vaize hanım, iki tane görme engelli kızımızın olduğunu söyledi ve bunlara kabartma yazı ile (Braille) Kur’an öğretmek istediğini belirtti. Bunun için yardım istedi.

Benin yönetim kurulu başkanı olduğum, canda özür olmaz derneği, ücretsiz Kur’an dağıtıyor ve görme engellilere kabartma yazı ile Kur’an’ı kerim öğretiyor. Vaize hanım bunu ve benim bu alandaki çalışmalarımı bildiği için böyle bir yardım istedi. Bunu da ayrıca belirtmeliyim.

İstanbul’a döndüğümde hem yedi ciltten oluşan kabartma yazı (Braille) Kur’an-ı kerimi, hem de elifba cüzlerini hazırlayıp, Erzurum Palandöken Müftülüğünde görevli Vaize hocamıza yolladım. Görme engelli kızlarımız, kabartma yazı bilen, öğreticiler aracılığı ile Kur’an-ı kerimi öğrendiler. Bir gün bu öğrenciler Vaize hocamız aracılığı ile şu mesajı yazıp yolladılar.

“Bir gün mahşerde toplanacağız. Allah bize nur cemalini gösterecek. Biz görmeyenler de o nur cemali inşallah göreceğiz. İşte biz o zaman Rabbimize şunu yalvararak söyleyeceğiz. Bize dünyada kur’an öğrenme fırsatı veren hocamız Mustafa Öztürk’ü de burada  istiyoruz.”

Müthiş bir şeydi bu. Hiç tanımadığım iki görme engelli kızımız benim için dünyada dua ettikleri gibi, mahşer içinde planlar yapmışlardı. Çok mutlu olmuştum ve de çok ağlamıştım

“Allah emekleri zayi etmez, boşa çıkarmaz.” Bu Rabbimin sözüdür.

Yaptığımız küçük bir emeğin yürekte ve dualarda karşılık bulmuş olmasını asla unutmayacağım. Sizinde varsa hikayeleriniz gönderin paylaşalım. 

Bir uyarımı buradan ileteyim, benim  e-mail adresime gönderdiğiniz tüm soruları, kişisel web sitemde cevapladığımı ve tüm takipçilerimle paylaştığımı belirtmek isterim. Ayrıca  twitter’den de beni takip edebilirsiniz

Hayatı sevgiyle paylaşırsak, yarın; bugünden daha güzel kılabiliriz. 

Herkese sevgiyle paylaşılan yarınlar diliyorum

Selam ve duam olsun