Merkez ilçe Antakya’da tek göz odada yaşayan, 12 yaşındayken annesinin ve kardeşlerinin terk ettiği doğuştan bedensel engelli Gülpembe Önmen (19), her şeye rağmen okumak istiyor. Maddi imkansızlıklar ve hastalıkları nedeniyle açıktan okumaya çalıştığını söyleyen Gülpembe Önmen, “Doğuştan bedensel engelliyim. Yüzde 92 engelim var. Skolyoz hastasıyım, onun dışında ağır hastalıklarım da var, beyinden gelen sıvı gibi, meningosel hastasıyım. Ağrılarım da çok oluyor ama buna rağmen eğitimime devam etmek istiyorum. Açık öğretimden okuluma devam ediyorum, engelli maaşı ve bakıcı maaşı alıyoruz, her şeye rağmen devletimiz bize destek oluyor, Allah razı olsun. Ama bazı şeyler bize yetersiz kaldığı için, eğitimim için, evimizde eksiklerimiz var onlar için yardım bekliyorum, destek olunmasını istiyorum” dedi.
Evlerinde bir koltuğun bile olmadığını ifade eden Gülpembe, “Annem 7 yıl önce bizi terk etti. Ablalarım da üniversiteye gittikten sonra bizimle alakayı kestiler. En son erkek kardeşim de gitti. Bu yüzden de babam bana bakmak zorunda olduğu için çalışamıyor çünkü bakacak kimse yok bana. Evimizde bir koltuk dahi yok, yatacak yerimiz de yok, yerde yatıyoruz” dedi.
“Kızımın hastalıkları tanınmış doktorların ilgisini çekiyor”
Kızının hastalıklarının tanıdık doktorların ilgisini çektiğini ve o sayede kızıyla ilgilenildiğini söyleyen baba Ahmet Önmen (56), “Kızım doğuştan meningosel hastası yani beyinden gelen felç hastalığı, her iki ayağı da tutmuyor. Daha doğrusu bir ayağı tutmuyordu, ameliyat sırasında diğer ayağının sinir damarlarına dokunulduğu için, istenmeyerek tabi ki, iki ayağı da tutmuyor. Skolyozu var, beyinden gelen sıvı var, bel kemiği eğriliği var. Kızımdaki görülen hastalıklar, Türkiye’de bazı tanınmış doktorların da dikkatini çektiği için kızımla ilgileniyorlar. İmkanlarımızdan değil de, bu hastalıklar onların dikkatini çektiği için ilgileniyorlar. Ayrıca sondaya muhtaç kızım” dedi.
“Hadi ben kötüyüm gelin kızınızı, kardeşinizi görün”
Annesinin ve kardeşlerinin terk etmesiyle birlikte kızının hastalıkların yanı sıra manevi sorunlar da yaşadığını söyleyen baba Önmen, “Doğuştan beri kızımla ilgileniyorum. Annesi 7 yıl önce bizi terk etti ama ben ölene kadar kızımın yanındayım. 2 kızımı okuttum, o zaman çalışıyordum gücüm yetiyordu, çalışabiliyordum kardeşleri evdeydi, annem de bakıyor, ilgileniyorlardı. Ben kızımın bakıcı parası ve çalıştığım parayla kızlarımı okuttum. Şu anda bize selam bile vermiyorlar. Benden hiçbir beklentileri yok, çünkü asgari ücretle çalışıyorlar. Ben kötü insansam bile bari gelin kardeşinizi ziyaret edin. Kızım bunun da acısını çekiyor, annesinin ızdırabını çekiyor. Ablaları onu ziyaret etmiyorlar hiçbir suçu olabilir mi bu kızın? Bu yaşa kadar zaten hastalıkla pençeleşiyor. Bizim manevi sorunlarımız var bazı maddi sıkıntılar da eklenince hayat dayanılmaz hale geliyor. Allah kızımı bana emanet etmiş, ölünceye de kadar kızıma bakacağım” diye konuştu.
