Siyasette vaatlerin pek önemi yoktur. Nihayetinde vaatlerine inanıp iktidara taşıdığınız partiye 4 yıl boyunca hesap sormazsınız. Bazı şeyleri kendine müstahak olartak gören anlayışın da katkısıyla bir süre sonra vaadini yerine getirmeyene minnet bile duyulabilir. Biz bunu hakettik veya etmedik...

CHP’nin seçim vaatleri çoğu kesim içim mühtiş açılımlar gibi algılanıyor. Aslında ortada aman aman bir durum yok. Klasik ve kaba bir oportonizm hamlesi bu. Niyetler güzel, vaatler güzel. Fakat güzellik bu vaatleri kurtaracak kadar cömert değil.

Göze çarpan vaatler şunlar!
Aile sigortası sistemiyle yoksul olan her aileye en az 600 TL maaş.
Dünyanın en sorunsuz coğrafyası olan Antartika için bile uçuk bulunacak bir ordu ve askerlik sistemi önerisi.

Bu iki önerinin tatışmaya değer yanı bile yok. İlkinin gerçekleşmesi halinde sınıf ayrımı ve çatışması belirginleşir. Enflasyon patlar. Ekonomi birkaç ay içerisinde iflas belirtilerini göstermeye başlar. Çünkü; mesele sadece para ile ilgili değildir. Kaynak bulunsa bile bu sistemin kendiliğinden doğuracağı sorunlar olacaktır. En basiti 630 TL civarında olan asgari ücretle çalışan kesim işsiz kalmayı yeğleyecektir. Ya da işinden ayrılıp kayıt dışı bir şekilde çalışarak devleti çift taraflı zarara uğratacaktır. Faraza bu vaadin gerçekelştiğini düşünelim ilk itiraz bu aile yardımını alan insanlardan gelecektir. Çünkü; ekonomilerde rakamların önemi yoktur, paranın değeri önemlidir.

İkinci öneri ise danışıklı dövüş ürünü birşeydir.
Ütopiktir.
Zorlasanız dahi ayağını yere bastıramazsınız.Mesele tastamam açıklanmasında sakınca görülen bir durumla ilgili iktidarı sıkıştırmak için atılmış bir adımdır.

Siyasi etiğin henüz yerleşmediği memleketimizde iyi niyetli akademisyen ve köşe yazarlarının tavsiyeleri de var. Örneğin; CHP’nin başörtülü bir kadını aday göstermesi...
CHP geleneğine göre imkansız gibi görülse de bu adım atılabilir. (Çünkü; bu seçim elitist bürokrasinin ve vesayet sisteminin topyekun tasfiyesini gerçekleştirecektir.)
Böylece Ak Parti sürekli gündeminde tuttuğu bir konuda samimiyetsiz olarak görünecektir. Fakat amiyane tabirle kazın ayağı hiç de görüldüğü gibi değildir.
CHP’nin seçilecek mecliste alacağı pozisyon ne olursa olsun bu hamleyi gerçekleştirmesi halinde gerçekleşecek olaylar ayan beyan ortadadır.

Farz edelim CHP başörtülü bir kadını aday gösterdi. Seçim sonuçlanana kadar bu aday hanım başörtüsünü taşımaya devam edecektir. Mazbatasını almaya yine başörütüsüyle gelecektir. Buraya kadar olacaklar böyledir. Fakat her ne zaman yeni meclis göreve başlar, iş o zaman dünyanın gördüğü görebileceği en büyük tiyatro eserine dönüşecektir.

CHP’den aday olan başörtülü hanım milletvekilliği yeminini ederken birden bire aydınlaşacaktır. Başörtüsünü çıkartıp, Rahmetli Ecevit’in en büyük hatası olan cümleleri mırıldanmaya başlayacaktır. “Buraya kadar başörtümle geldim demek ki böyle bir sorun yoktur” ve  “Bu kürsü devlete meydan okuma yeri değildir” diyerek başörtüsünü çıkaracaktır.

Bu durum sorununların doğrudan muhattabı olmayan fakat sorunun sorun olup olmadığına ancak ben karar veririm kafasına sahip bir insan tarafından gerçekleştirilecektir.Kısacası başörtülüleri anlamak için bir kaç gün başörtüsü takan ve meseleyi “sürekli başımı kaşıdım” diyerek çözümleyen Ayşe Arman benzeri bir kişi olacaktır.

Bu kadar net iddialarda bulunan biri olarak ben; iddialarımın gerçekleşmemesi halinde kalemimi bir daha kullanmamak üzere bırakacağımı ve muhattaplarımdan yine bu köşeden özür dileyeceğimi taahhüt ediyorum...

Böyle bir insani sorunda yanılıyor olamayı tüm sonuçlarına rağmen haklı çıkmaya tercih ederim.