İç siyasetin rutin tartışmaları, Kara Kıtada devam eden ayaklanmalar…
Gündemi normal olmayan şeylerin oluşturması insanın doğasının gizemi olsa gerek. İletişim ve bilişim çağının dünyayı küçücük bir köye çevirdiği modern zamanlarda, milyonlarca yıllık bir rutinin insan zekâsını yerle bir ettiğine şahit olduk.

Kaydedilmiş en şiddetli 5.deprem Japonya’yı vurdu. Ciddi deprem geçmişi olan ve bu geçmişin kültüre dönüştüğü Japonya’da yaşananlar, Japonlar dahil tüm dünyayı şok etti.
Üst düzey teknolojiyle dizayn edilmiş binalar ve sosyal ortamlar yüksek şiddetli depremde insan zekasının üstünlüğünü kanıtlamıştı derken, dehşet okyanustan geldi.
Dakikalar önce depremin geleceği ilan edilmişti. Japonya halkı, o coğrafyanın kaderi olan depremi beklemeye başladı.

Önce deprem geldi. Üstün teknoloji harikası binalar ve yapılar dakikalarca sallandı.
İnsanlar son derece sakin bir şekilde Japonya coğrafyasının yazgısının tecelli etmesini izledi. Depremin merkezinin karada olmaması büyük bir şanstı aynı zamanda çok büyük bir şanssızlık. Yerküre hışımla sallandıktan bir süre sonra sakinleşti. Deprem olmuş bitmişti ama yıkımı yaklaşık 8 dakika sonra geldi. Yerkürenin hışımla titremesi okyanusun altındaki bir tabakayı yerinden oynattı. Okyanusun kalbinde gerçekleşen bu kırılma deyim yerindeyse okyanusu öfkelendirdi ve devasa boyutlu dalgalar uçak hızıyla sahil şeritlerine akın etmeye başladı. Tıpkı depremin geleceğinin öngörülmesi gibi okyanustan gelecek felakette öngörülmüş ve uyarılar yapılmıştı. İnsanın zamanı, doğanın hızından kaçamadı. Dev dalgalar yatağından çıkıp şehirlerin kilometrelerce içine kadar ilerledi. Dev dalgalar önüne gelen her şeyi yerinden koparıp önüne katarak yoluna devam etti. Limandaki gemileri şehir merkezlerinin içerine kadar taşıdı. Suyun kuvveti, insan yapımı her ne varsa köklerinden koparıp attı.
Dünya her şeyi bir film gibi televizyonlardan izledi, Japonlar hariç…

Binlerle telaffuz edilen ölü sayısı ve on binlerce kayıp insan. Yerle bir olmuş yerleşim merkezleri ve milyarlarca dolar büyüklüğünde maddi kayıp. Bu kadar büyük bir yıkımda olayın sıcaklığıyla henüz akıllara gelmemiş onlarca dram yaşandı.(Yıkım bölgesinde telef olan evcil veya evsiz hayvan sayısını bilmiyoruz bile.)Yıkım sadece insanları vurmamıştı. Deprem koskoca Japonya adasını da yerinden oynatmıştı. Dünyanın eksenini bile etkilemişti.
Körfez de yaşadığımız büyük yıkım aklımıza geldi. Depremden ders alıp almadığımızı Japonya’nın makus talihi üzerinden tartıştık. Kötü niyetli olmasa bile ürpertici kıyaslamalar yapıldı.

Bu büyük yıkım dünya halklarının birbiri dramına kayıtsız kalamadığını gösterdi. Depremi yaşamış fakir ülke Haiti’ye akın eden insanlık, zengin ve teknolojik dev Japonya’ya da kayıtsız kalmadı. Elinden hiçbir şey gelmeyenler bile dualarıyla felaketzedelerin yanında oldu.

Büyük bir felaketten ders çıkar mı demeyelim!

Evet giden canları getirmek gibi bir imkanımız yok. Fakat; doğanın gücü karşısında insanoğlunun etkili bir savunma mekanizması var. Tüm önlemlere karşın doğanın yıkıcı gücüne mani olmayan insanlık sadece doğanın hiddetini bir nebze sakinleştiriyor. Bundan daha ötesi doğaya meydan okumak yerine ona saygı duymamız gerektiğini öğreniyoruz. Bitmek bilmeyen hırsımızın doğanın karşısında bir hiç olduğunu görmeliyiz. Doğanın kalbine milyonlarca gereksiz bıçağı saplayarak, dost gibi yaşayamayız. Önlem almak başka bir şeydir meydan okumak bambaşka…