Doğrudan söylemek istediği şeyi söyleyememek çok acı olsa gerek. Bu itirafsızlık dilinin altında yatan gerçek oldukça acı bir sonucu işaret etmektedir. Başarısız bir toplum projesini öteki üzerinden gündemden kaçırmak akıllıca görünebilir fakat durumu kurtarmaya yetmez.

Türkiye’de kamu sektörü toplumun önemli bir bölümü için ortalama yaşam garantisi anlamına gelmektedir. Bu yüzden aileler çocuklarını kamuda bir koltuk kapmak ideali üzerinden yetiştirmektedir. Marangoz veya berber olmayı düşünen bir çocuk bulamamız bu durumun en bariz göstergesidir. Kamu sektörüne olan bu aşırı ilgi toplum mühendislerinin de iştahını kabartmaktadır. Bu yüzden kamuda koltuk kapmak için yapılan tüm yarışlar herkesi ilgilendirir bir hal almıştır.

Kamu sektörü üzerinden, sistemi ele geçirmeyi veya var olan düzeni vesayet altında tutmayı amaç edinen güçler her sınav sonrasında hortlamaya başladı.

Son olarak YGS ile ilgili iddialar gündemi meşgul ediyor. Meraklı bir avukat, sorular üzerinde yaptığı çalışmalar sonucunda bir kriptoya ulaştığını iddia etti. Bu kriptoya ulaşmak için sayısız deneme yaptığını da itiraf etti.

Şifre iddiası dillendirilirken, üstü örtülü olarak hep aynı yer işaret ediliyor. Akıllarda beliren izi herkes anlıyor ama kimse dilinin altındaki baklayı çıkaramıyor. Çünkü ortada mevcut mevzuata göre bir sorun yok. Sadece endişeli kesim üzerinden kaos yaratılmak amaçlanıyor. Bu acımasız projede toplumun her kesimi aşağılanıyor.

Eğri oturup doğru konuşmak gerek… Türkiye’de militarist akıl tarafından şekillendirilmek istenen toplum projesi çoktan iflas etmiştir. Fakat derin toplumsal krizler ve acı tecrübeler marifetiyle bu projenin ölümü ötelenmeye çalışılmıştır. Bu projenin hedeflediği toplum modelinde gençlerin, çok sorgulamayan, bazı konuları tabu sayarak tartışma alnının dışında tutan bir sosyal sınıf olması hedeflenmiştir. Bu sınıf, marşlara uyum sağlayabilecek esneklikte ve kendisi adına düşünen kesimi evrensel değerler olarak kabul etme doğrultusunda yetiştirilmiştir.
Bu projenin imal ettiği sosyal sınıfın bazı hedefleri tutturması imkânsızdır. Aslında projenin şekillenme aşamasında bu konunun dert edildiğini de sanmıyorum. Tıpkı “28 Şubat, 1000 yıl sürecek” ifadesinde olduğu gibi, bu gençlik projesinin de iflas etmeyeceği düşünülüyordu. Fakat bilişim çağının dehşet verici bir hızla büyümesi bu projenin ölümünü hızlandırdı. Uzmanlaşma ve bireyselleşmenin egemen ideoloji haline geldiği modern çağ, rekabet edemeyecek tüm kesimleri tasfiye ediyor.

Açık konuşmak gerekirse, bu projenin ürettiği bir sosyal sınıf olan gençlik modeli, tamamen yasal sınırlar içerisinde örgütlenmiş ve şekillenmiş bir cemaatin üyeleri kadar mobilize olamamıştır. Bir yanda örgütlenme doğası gereği sıkı bir disiplinle yetiştirilen gençler ile diğer yanda esasen apolitik olmaya itilmiş gençlerin yarışında ortaya çıkan bu sonucu hazmedemeyen kesimler veryansın etmektedir. Bu sonuç şekil üzerinden modernlik devşirilebileceği teorisini çökertmiştir. Bu kadar toz duman bu yüzdendir.