Başbakan Erdoğan, annesinin cenaze namazında ağlıyordu.

O gözyaşlarını bilirim.

Annem öldüğünde, dünya başıma yıkılmıştı.

Bir daha ayağa kalkamam, nefes alamam, onsuz yaşayamam sanmıştım.

Çok bocaladım, derin bir boşluğun içine düştüm.

Okul hayatım ilk darbeyi yedi.

16 yaşında çocukluktan gençliğe geçerken, annemin kaybıyla tökezledim.

Annem vefat ettiğinde 46 yaşındaydı.

Merhume Tenzile Hanım, 83’ündeydi.

Annenin ölüm yaşı hiç önemli değil.

İnsanı vuran, ölümü, yokluğu.

Çünkü, insanın bir annesi bir de babası oluyor.

Gittiler mi, yerine koyacak bir şeyimiz yok.

O boşluk hiç  dolmuyor.

Yıllar geçtikçe yokluk daha da derinleşiyor.

Öyle bir an oluyor ki, "Keşke iki gözüm kör olsaydı da, annem sağ olsaydı" diyorsunuz.