Başbakan Erdoğan’ın yanında kim görünse, yalaka oluyor.

Sıfatları sıfırlanıyor.

İtibarsızlaştırmak için bel altı vuruşlarla hadım ediliyor!

Kim Erdoğan’a karşıysa; vatansever madalyasıyla ödüllendiriliyor.

Daha düne kadar, Erdoğan’ın dizinin dibinde oturan, sözünden çıkmayan, gönüllü yalakalık yapanlar bile bugün, Erdoğan düşmanlığıyla kendi coğrafyasında değer buluyor.

Erdoğan’a sarılan kim varsa, bir şekilde parlıyor, parlatılıyor.

Erdoğan karşıtlığı da yandaşlığı da para (!) ediyor.

Ve bunun içindir ki, Erdoğan’ın bileği bükülmüyor.

O değirmene en çok suyu da, akılsızca muhalefet edenler taşıyor.
 
Muhtar bile olamadı!

Baştan belliydi Erdoğan'ın Çankaya'yı istediği.

Belki de, siyasete girdiği ilk yıllarda çizdiği rotanın menziliydi Cumhurbaşkanlığı.

Mayın tarlalarını aşarak buralara geldi.

Tek başına savaştı çoğu zaman.

Hele 17 Aralık sürecinde,  makam verdiği,  hayat öpücüğüyle var ettiklerinden salvo yedi.

Ama o inatçı,  savaşçı kişiliğiyle,  yılmadı,  pes etmedi.

Ne kelle verdi ne de taviz.

O'nun yerinde bir başkası olsa, 18 Aralık sabahı Cemaatin ayaklarının dibine oturmuş,  iş bitmişti.

Bu, Tayyip Erdoğan meselesi değil,  evet, Türkiye meselesidir.

İdeolojilerden, fanatizmden kurtulup, objektif bakabilen herkes bu gerçeğin farkındadır.

Erdoğan'a kan davasının hasmı gibi bakanlar bile söyleyemeseler de, neyin ne olduğunu biliyorlar.

Evet, 10 Ağustos'ta bir dönem kapanıyor.

O Erdoğan etkili bir makamdan, sembolik bir koltuğa gidiyor diye sevinenler için sonuç hayal kırıklığıdır.

Çünkü Erdoğan, kendinden önceki Cumhurbaşkanlarına, hiç ama hiç benzemeyecek.