Övünmek gibi olmasın, dün akşam Çankaya Köşkü’ndeydim.
Bir şey yemedim, bir bardak su bile içmedim, ama gördüklerimle, ‘’O gece Çankaya’’ kitabını yazabilirim.
 
Oldum olası kalabalık, sıkışık, et ete, omuz omuza yoğunluğundaki ortamlar beni hep sıkmıştır.
 
Dün gece, Çankaya Köşkü’nün bahçesi, Taksim Gezi parkı gibiydi.
 
Oraya buraya laf yetiştirmeye çalışan, sıkışan trafiği açmak için koşturan  cumhurbaşkanı korumaları dikkatimi çekti.
 
Onlar için birinci dereceden önemli olan, başbakanın, bakanların yollarını açmak, araçlarına park yeri bulmaktı.
 
Diğer davetliler ne yaparsa yapsın havasını, o görevlilere hiç yakıştıramadım.
 
Benim gibi şöför kullanmayan konuklar için eziyet daha yüklüydü.
 
Resepsiyonun yapılacağı salonun kapısına uzak bir noktaya park ettik aracımızı.
 
Yağmurun ıslattığı, kimi yerlerine çamur bulaştırdığı yollardan seke seke, ayakkabıma ‘’aman kir bulaşmasın’’ özeniyle sonunda giriş kapısına ulaştım.
 
Dışarıdaki telaş, karmaşa içeride yoktu.
 
Cumhurbaşkanı’nın basın danışmanı Ahmet Sever eşi hanımefendiyle karşıladı konuklarını.
 
Beni görünce, ‘’Sitem dolu yazını okudum’’ dedi.
 
Ben de, ‘’Seni cumhurbaşkanına şikayet edeceğim’’ dedim, gülüştük.
 
Hani Cumhurbaşkanı Gül, bana röportaj sözü vermiş, gecikince ben de gecikmeyi eleştiren yazı kaleme almıştım ya, konu bu.
 
Demek ki yazdıklarımız uçup gitmiyor, devletin tepesinde bile dikkatle izleniyor, güzel.
 
Kibar görevlilerin yönlendirmeleriyle üst salona çıktım, aman Allahın bu ne kalabalık !
 
İlk gördüğüm Bakan Egemen Bağış ve eşi Beyhan oldu, eski dostlarım, çok eski.
 
Sonra telefonlarıma çıkmayan Yiğit Bulut’la burun buruna geldim.
 
Meğer telefon numarasını değiştirmiş, o yüzden aramızda kopukluk olmuş (mazereti yemedim, yemiş gibi yaptım).
 
Ve huzura çıktık, adım okundu, Cumhurbaşkanı Gül’e takdim edildim.
 
Baktım, Cumhurbaşkanı Gül’ün yüzündeki tebessüm beni görünce arttı, şaşırdım.
 
Bayramını tebrik etmek için elimi uzattığımda, ‘’Sitem dolu yazınızı okudum, yapacağız o röportajı’’ dedi.
 
‘’Gak guk’’ diyebildim sadece.
 
Baktım içeride Ahmet Sever yine karşımda, ‘’Cumhurbaşkanı yazıyı okumuş’’ dedim, ‘’Önüne koydum yazını, ‘size bir şey yok, Kadir beni eleştirmiş’ dedim Sayın Cumhurbaşkanı’na’’ deyince  Ahmet adına üzüldüm.
 
Ahmet Sever, biz gazetecilerin Çankaya’daki en büyük şansı.
 
Ben ne cumhurbaşkanı basın danışmanları gördüm, burunlarından kıl aldırmayan, kraldan çok kralcı.
 
Çok az kaldım resepsiyonda, baktım Başbakan Erdoğan da benim gibi erken kalkanlardan.
 
Merdivenlerden birlikte indik, arabalarımız peş peşe çıktık köşkten.
 
Korumalar, Başbakan için yolu kesince, ben de aradan fırlayıp, o imtiyazın nimetlerinden yararlanarak kendimi İstanbul yoluna koydum.
 
Gece koşa koşa çıktım yola, çünkü ben, Ankara’yı sevmedim, sevemiyorum.