Ben bilirim sendromu !
Nefretle, çok bilme arasında ince bir çizgi var, önce çok bildiğine inanıp sonra dış dünyaya kendini kapatmalar başlıyor!
Sonra topluca nefret!
“Iyyyk” diye başlayan toplumsal statüler!
Öğretme değil, dışlama mekanizması her geçen gün tıkır tıkır işliyor!
Rencide etme ve “Kapak” yapma dönemi olan, Lise çağlarına denk gelen zırvalamalar başlıyor!
Meşhur ekran maymunları bu kez okumuş Doçent falan olmuş çıkıyorlar karşımıza…
Her şeyden haberi olan elit züppeler!
Bir gazeteciyi bozunca burunları kaf dağında oda ayırtıyor!
O bilmez,
O salak,
O aptal,
O manyak diye diye…
Kendilerini küçülttükçe küçültüyorlar!
Öğretmeyi seçmemişler mesela!
Öğrendiklerini bir el bombası gibi kalplerin tam ortasına pimini çekip bırakmayı seviyorlar!
Yani şımarıklığın daniskasını yapıyorlar!
Dediğim gibi aslında toplum gözünde küçülüyorlar, lakin egoları o kadar büyük ki akıllarına hükmediyor…
Akıllı züppeler deli aslında, yani deliler akıllıyı oynuyor!
Cami avlusunda bir cenazede “senin yabancı dilin var mı?” diye bile sorabiliyorlar, orası ibadet yeri, futbol sahasında Enigma anlatmaya benziyor!
Yer, zaman ve mekân’ın hiç mi hiç önemi yok!
Şarap şişesinin arka kısmındaki tarih ve özgeçmişi ile yıllarca kendilerini oyalayıp keyif yapıyorlar!
Anlatıyorlar, anlatıyorlar… Anlatıyorlar!
Eleştirmenin dozu yok Hocalar da, aldıkları diploma ve yaptıkları tezler İnsan ırkına aykırı adeta!
Çünkü ona ve onlara göre Doçent olmak, aslında Sezar olmak!
Nirvana’ya ulaşmış beyinlerin Halk’ı da yok aslında, yanından geçip göremedikleri binlerce karaltı!
Durakta duran insanı fark etmiyorlar!
Fakir olanı “Geri zekalı kafasını kullansaydı!” diyerek dışlıyorlar!
Ben bilirim, ben ben…Aşk’ı yaşıyorlar…
Irkçı değiller ama Hümanist hiç değiller!
Kapitalist değiller, ama orta sınıf hiç değiller!
Siyaset bilmezler lakin siyasete girenleri rencide ederler, Memleket elden gitti derler ama ellerini taşın altına hiç koymazlar!
Sözde Cumhuriyet için çabalarlar ama hiçbir yeni oluşumu desteklemezler!
Frenk üzümünde şarabı iyi bilirler,
Mahzenlerin hikâyelerini dinlerler, Gece toplantılar yapıp züppeliklerini alkışlarlar…
“Bu millet okumuyor yavvv!” derler ama ne bir tane kütüphane, ne bir okuma projesi, ne bir seminer verirler!
İşin kolayına kaçarlar hep…
Sonuç?
Bas tetiğe egonla beyninden vur cahili…
1923’den beri yıllar boyu hep vardılar!
Okudular…
Eğitildiler…
Yaşıyorlar…
Ama sanırım Ot geldiler, ot gidecekler…
Ve sanırım yine biz Çoban Mehmet’le müteşebbis ruhların peşine düşeceğiz…
“Iyyyk” diye başlayan toplumsal statüler!
Öğretme değil, dışlama mekanizması her geçen gün tıkır tıkır işliyor!
Rencide etme ve “Kapak” yapma dönemi olan, Lise çağlarına denk gelen zırvalamalar başlıyor!
Meşhur ekran maymunları bu kez okumuş Doçent falan olmuş çıkıyorlar karşımıza…
Her şeyden haberi olan elit züppeler!
Bir gazeteciyi bozunca burunları kaf dağında oda ayırtıyor!
O bilmez,
O salak,
O aptal,
O manyak diye diye…
Kendilerini küçülttükçe küçültüyorlar!
Öğretmeyi seçmemişler mesela!
Öğrendiklerini bir el bombası gibi kalplerin tam ortasına pimini çekip bırakmayı seviyorlar!
Yani şımarıklığın daniskasını yapıyorlar!
Dediğim gibi aslında toplum gözünde küçülüyorlar, lakin egoları o kadar büyük ki akıllarına hükmediyor…
Akıllı züppeler deli aslında, yani deliler akıllıyı oynuyor!
Cami avlusunda bir cenazede “senin yabancı dilin var mı?” diye bile sorabiliyorlar, orası ibadet yeri, futbol sahasında Enigma anlatmaya benziyor!
Yer, zaman ve mekân’ın hiç mi hiç önemi yok!
Şarap şişesinin arka kısmındaki tarih ve özgeçmişi ile yıllarca kendilerini oyalayıp keyif yapıyorlar!
Anlatıyorlar, anlatıyorlar… Anlatıyorlar!
Eleştirmenin dozu yok Hocalar da, aldıkları diploma ve yaptıkları tezler İnsan ırkına aykırı adeta!
Çünkü ona ve onlara göre Doçent olmak, aslında Sezar olmak!
Nirvana’ya ulaşmış beyinlerin Halk’ı da yok aslında, yanından geçip göremedikleri binlerce karaltı!
Durakta duran insanı fark etmiyorlar!
Fakir olanı “Geri zekalı kafasını kullansaydı!” diyerek dışlıyorlar!
Ben bilirim, ben ben…Aşk’ı yaşıyorlar…
Irkçı değiller ama Hümanist hiç değiller!
Kapitalist değiller, ama orta sınıf hiç değiller!
Siyaset bilmezler lakin siyasete girenleri rencide ederler, Memleket elden gitti derler ama ellerini taşın altına hiç koymazlar!
Sözde Cumhuriyet için çabalarlar ama hiçbir yeni oluşumu desteklemezler!
Frenk üzümünde şarabı iyi bilirler,
Mahzenlerin hikâyelerini dinlerler, Gece toplantılar yapıp züppeliklerini alkışlarlar…
“Bu millet okumuyor yavvv!” derler ama ne bir tane kütüphane, ne bir okuma projesi, ne bir seminer verirler!
İşin kolayına kaçarlar hep…
Sonuç?
Bas tetiğe egonla beyninden vur cahili…
1923’den beri yıllar boyu hep vardılar!
Okudular…
Eğitildiler…
Yaşıyorlar…
Ama sanırım Ot geldiler, ot gidecekler…
Ve sanırım yine biz Çoban Mehmet’le müteşebbis ruhların peşine düşeceğiz…
Yasal Uyarı : Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Gün Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir. Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
