İster gündem değiştirme deyin. İsterseniz ancak zamanı geldi deyiniz. Fark etmez. Bir sabah bakarsınız ki, yeni bir gündem ile uyanmışsınız. Bu gün de öyle. 28 Şubat.

Gazetelerde sayfa sayfa 28 ŞUBAT. Televizyon kanallarında 28 ŞUBAT.  Aradan tam tamamına onbeş yıl geçmiş. Dün suskun elitler, bu gün adeta şakıyan bülbül oluvermişler. Dün kadre uğradıklarını söyleyenler bu gün, hak arar oluvermişler. Dün yetişkin bir yetkili iken susanlar, bu gün, hak arayan olgun ve yaşlı bir görüntü ile ekrandalar. Bir çoğunu unutmuş iken bu kez hatırlar olduk.

Hak arayışında geri kalmak istemeyenler, birbirlerini geçmek için gayret sarf ediyorlar. Oysa, hafızayı beşer ne kadar nisyan içinde olursa olsun, bazılarını hatırlayıveriyor. O günlerde tüm imkanlarını kullanarak methiye düzenler, bu gün, zem etme yarışı içindeler. O günün  “İSTANBUL DÜKALIĞI“ bu gün inkar dükalığına dönüşmüş durumda.

Çok yazıldı, çizildi. Hangi gazeteciler kimler için çalıştı. Kim kimin adamı. Kim İstanbulun en mutena semtlerinde mal sahibi oldu. O gün sola yakındılar, bu gün sermayedar olarak yaşıyorlar. Bu cümleden hissedar olanlar biliyorum üzerlerine almayacaklar. Tedirgin bile olmazlar. Ancak, kimin kap yalayıcı bey olduğunu bir çok kişi biliyor.

O günlerde haklarında soruşturma komisyonu kurulan iki Parti Genel Başkanını unuttuk mu! Hani komisyonda biri sabah oturumunda, diğeri öğleden sonra sıra ile aklanmıştı. Ne oldu. Şimdi her ikisininde partileri yok oldu. Bir araya geldi bir başka ad ile birleşti. Adı da öyle sıradan bir ad değil. Ama yerinde yeller esiyor.
 
Gelelim 28 Şubatın askeri cenahına. Onlara ne oldu. Bir kısmı yargılanmak için tutuklu sıra bekliyor. Bir kısmı şahit olmuş. Şahitliklerinde önemli bir şey de söylemiyorlar. Dava konusu olan çalışmalar askeri cenahın yaptığı rutin bir işlemmiş. Peki neden tutuklular. Neden haklarında müdafaa edici tek bir kelam etmediniz.

Dinsel motifli o günkü medyanın yansıttıklarını hatırlayalım. Fadime Şahin bilmecesi. Azmendiler. Diğerleri. En ön planda verilen o günün Başbakanının iftar sofrası. Başbakanlık konutuna gelen konukların Başbakanlık konutuna gelişlerini gösteren görüntülerin tekrar tekrar gösterilen görüntüleri. Anlı şanlı gazetelerimizin malum başlıkları.

Bu gazetelerimizin o günkü patronlarının içinde bankacı olup hortumlama suçu ile yolları adliyeye düşenleri bir hatırlayınız. 28 Şubat yalnızca Sincanda yürüyen tank paletlerinden ibaret değil. O günkü Milli Güvenlik Kurulundan ve aldığı kararlardan ibaret değil. Dahası bile var. Bir Başbakan ile bir Genel Kurmay Başkanının daha sonra neler konuştuğu hala gizli bir tarihi buluşma olarak belleklerimizde !

28 Şubat yalnızca askeri cenahla kendilerini inançlı kabul edenler, laik olduklarını, Atatürk'çü olduklarını söyleyip bundan dolayı söz sahibi olduklarını ileri sürenlerle Müslümanlığın sahip olduğu değerleri savundukları için bu ülkede tek söz sahibi olduklarını ileri süren, laiklik karşıtı kişilerin karşı karşıya geldiği bir gün değildir.

Her iki tarafta bu ülkede kendi değerleri ile yaşamak isteyen esas çoğunluğun dışında yer almaktadırlar. Bu dönemde bu çoğunluk suskunluğu seçtiği için bu günlere gelindi. 28 Şubat ciddi bir şekilde tartışılmadığı ve adaletin terazisinde, var ise suçlular tartılmadığı için arayışlar çoğaldı.

Hepimiz ordumuzu, askerimizi, komutanlarımızı çok severiz. Üzerlerine titreriz. Bu genetik yapımızda var. Çoğu zaman da onlara karşı sevgimizi müsahama hudutlarına taşırız.

Babaerkil aile yapımız Devletin tüm kadrolarına karşı aşırı itaat hormununu adeta benliğimize zerk eder. Seçilmişlere, özellikle iktidara karşı sevgi ve kabullenme yarışını hoş görü ile karşılarız. Çoğu kez muktedir olanın yanlışına karşı sabırlı ve toleranslı davranırız. Bu hudut suç teşkil ettiği anda da karşısında da yer almakta gecikmeyiz. İşte 28  Şubat'ı böyle bir ortam içinde değerlendirmemiz gerekir. Bundan şu anlam çıkarılmamalıdır.

SUÇ İŞLEYENLERİN YANINA KAR KALSIN! Asla böyle bir görüşe sahip değilim. Varsa suçlular ortaya çıkaralıp yargılansınlar. Ama tek bir şartla. En kısa zamanda hükme gitmek ve kimse kayırılmadan. Bu kayrılma asla göz ardı edilme anlamında değildir. Olaylar ve gelişimi tüm bilgiler tarafsız bir şekilde toplanarak yapılmalıdır.

Şimdi diyeceksiniz ki aradan 15 yıl geçti. O gün bilgi sahibi olanlardan bazıları şimdi aramızda değil. Taraflar birbirlerine karşı ön yargılı. Olsun. Hatıralar kaybolabilir. Ancak Devletin elindeki resmi kayıtlar bütün bu olumsuzlukları en aza indirir.

Kim ne derse desin. Türk Adaleti daima şaşmaz adil kararlar vermiştir. Türk hakimi böylesine toplumun tümünü ilgilendiren bir yargılamada, son derece hassas davranır. En adil kararı verir. Bu konuda verilmiş bir çok kararlar, bu gün dahi, geçerliliğini koruyor. Türk hakimlerinin vicdanları adil bir karar için yeterli bilgi ve uygulamaya sahiptir. Yeter ki onları çok sayıda dava dosyası ile başbaşa bırakmayalım.

Adalet dava konusu bilgi ve belgeler ile ortaya konulan iddiaların geçerliliğine göre ortaya çıkan bir sonuçtur.

Toplumun taraf olmayanlarının elinde, iktidar değiştirmek için, büyük bir koz olan oy gücü vardır. Günü geldiğinde iktidar tayin ederler. Günü geldiğinde de yanlış yapanları uzaklaştırırlar.

Bu gün 28 Şubat toplumun gözü önüne serilmektedir. Gelecekte de oylar bu günün ortaya koyduğu değerlere göre yönlenecektir. Şunun şurasında mahalli idare seçimlerine, Milletvekili seçimlerine ne kaldı ki. Daha ötesi, BAŞ KOMUTAN CUMHURBAŞKANI seçimlerine her geçen gün yaklaşıyoruz.

Elbette yakın bir gelecekte tüm bu sisler dağılacaktır. Önemli olan bu sisler dağılırken esecek rüzgarın dış güçlerin rüzgarı olmamasıdır. Bizim MİLLİ VE TARAFSIZ RÜZGARIMIZ bu sisleri dağıtmaya yeter de artar bile !