Küçükken usulca yanına sokulup umarsızca sayfalarını çevirdiğim şeyin “saatli maarif takvimi” olduğunu anlıyorum…
Ayaklarıma esen rüzgârın, betonun soğukluğu ile buluşması geliyor her seferinde aklıma…
Çıplak ayaklarımın hatırası Maarif!
Günümüzü doya doya yaşarken o günün marifetlerini önceden bize bildiren şey yine maarif…
Bir dost gibi!
Maarifve günün diğer şeyleri…
Kahvaltı sofrasında konuşulacak laf kalmayınca annem koparıyor o günün yaprağını ve diyor ki!
“1923’de Cumhuriyet kurulmuş, yani bugün!”
Ve başlıyor Conk bayırından, Anafartalar’dan… Seyit onbaşıdan, düşman erlerinin başına gelenlerden ve şehitlerimizden…
Memleketin nasıl alındığını anlıyoruz o kahvaltıda!
Ne zorluklarla kazanıldığını!
Üzerinde gezdiğimiz, gülüşüp oynadığımız toprakların kıymetini biliyoruz…
Maarifin özellikleri çok;
En çok “güzel sözler” ve “tarihte bugün” köşeleri ilgimi çekiyor.
Doğal olaylar kafamda karşılığını bulamadığı için şaşırıyorum.
Kocakarı soğuğu yazdığı gün, camdan kocakarıyı bekliyorum mesela.
Çocukluk işte;
Sırtında rüzgârı ile gelen bir kadın hayal ediyorum… Torbasında fırtına olan bir nene…
Ama gelmiyor. O yüzden işin o kısmını pek anlamıyorum.
Çocuklar doğduğunda babalar maarif takvimine koşuyor!
O güne kadar ne hikmetse isim ayarlayamamışlar…
Öyle şimdiki gibi 6 ay önceden doğacağın cinsiyeti bilinmediğinden “Sürpriz yumurta” gibi doğuyor çocuklar…
Erkek isteyene Kız!
Kız isteyene Erkek veriyor Evren! İnadına yani…
Bu yüzden çocukların ismi de Maariften!
Şu cümleler aklıma geliyor…
Ne gün doğdunuz?
Şu gün?
Aaa ne tesadüf ben de o gün doğmuşum, o zaman sizin de adınız Murat!
Murat ya nerden bildin…Maariften!
Kimsenin çocuğuna takvimden isim koyduğuna inanamıyorum.
Komik çünkü!
Onu da bırak bütün 1970-74 arası erkek modelleri Murat…
Çünkü halk arasında “Hacı murat” diye tarif edilen murat 131otomobil alan tüm babalar o yıl doğan çocuklarına Murat ismini koyuyor…
Almayanlarda “maariften” buluyor yapıştırıyor ismi!
Sokakta yürürken “Murat” diye bağırsan aynı anda 20 baş dönüp bakıyor!
Bir de bugün ne yiyelim ve günün yemeği var maarifte.
Onları okumaya bayılıyorum.
Sonra annemin yarın bize ne yemek yapacağını gizlice baktığım maarifin diğer sayfasından öğreniyorum… Tutuyor da!
Kadınlara kolaylık, mutfağın yardımcısı maarif!
Eeee bazen aynı yemeği iki gün arayla yazınca babam delileniyor!
“Daha dün yedik nohudu hanım, bugün neden yaptın!”
Annem maarife kızıyor! Aldattın beni hain
En çok üzüldüğüm ise Maarif’in son sayfaları, 3-5 sayfa kalıyor ve yıl bitiyor.
Sanıyorum ki bir daha maarif gelmeyecek!
Ve biz bir daha onunla oyalanıp mutlu olamayacağız!
Son yıllarda ise evime saatli maarif takvimi girmedi.
Unuttuk nohudu, Cumhuriyeti, Çocuklarımıza ne isim koyacağımızı… Annemizin ne yemek yapacağını bilmiyoruz artık…
En önemlisi meraklı çocukluğumuzu kaybettik!
“Takvim”deyip geçmeyin! O zaman beğenmediğimiz ne “çok şeymiş” aslında!