Yeter artık diyorum, diyoruz, hepimiz haykırıyoruz ama sesimizi duyan yok. Sesimizi duyuracağız mutlaka duyurmamı lazım artık, gerekeni yaptıracağız.
Bütün bunların arasına bir de ani ölüm girdi.. Can arkadaşım Feryal Gülman annesinin kaybetti. Herşey rüya hızında gelişti. Ölüm, cenaze, kabristan, duası ve Feryal'ın çığlıkları. İşte hayat böyle birşey. An be an değişiyor ne geliyor neyin arkasından ne gelicek ne çıkacak belli değil. Allah her daim güzel yazılar
yazsın, hepimize.
Karmaşık duygu demiştikte; insanın bütün yaşamına yansıyor. Keyifsizlik, isteksizlik, tembellik bütün kötü şeyler seni engelliyor yapılması gerekenler işler erteleniyor. Ama evrende o da dengelenmiş olmali ki allah ufacık bir delikten bir ışık yakıyor güç veriyor, hayatta o şekilde devam ediyor. Biz her zaman dik durmaya çalışıp zorluklarla mücadele edip, moral toplayıp herşeyin üstesinden gelebilecek gayreti göstermeliyiz. Hayat dediğin bu işte, şöyle bir derin düşünecek olursak bütün ipler kendi ellerimizde aslında. Gücümüzü itidalimizi, cesaretimizi haklarımızı koruyalım allah da bizim yar ve yardımcımız olsun.
İşte dostlar bu hafta da değişik duygular içinde olduğum ruh halimle yazdım bunları, hepinize tekrar buluşana kadar iyilikler, sağlıklar diliyorum.