Bedeviler, toplam Ortadoğu nüfusunun küçük bir kesimini oluşturmakla birlikte, toprağın büyük bölümünün kullanımını ellerinde tutarlar. Büyük çoğunluğu çobandır; yağmurlu kış mevsiminde çöle göç eder, kurak yaz aylarında ekili topraklara geri dönerler. Kendilerini yüksek sınıftan sayan Bedeviler, tarımı ve başka el emeğini geleneksel olarak küçümsemekle beraber, özellikle II. Dünya Savaşı’ndan sonra, siyasal ve ekonomik gelişmelerin de etkisiyle yerleşik yaşama geçmeye başladılar.

1950’lerde Suudi Arabistan ve Suriye, Bedevi otlaklarını kamulaştırdı; Ürdün de keçi otlatmayı büyük ölçüde sınırlandırdı. İsrail, Nasıra’daki Bedevi topraklarının bir bölümüne el koydu. Camp David Antlaşması’ndan (1978) sonra sorun Sina Yarımadası’na da sıçradı.

Geleneksel Bedevi toplulukları, geçimlerinin temeli olan hayvan türüne göre sınıflandırılabilir. En saygın Bedevi grupları, Büyük Sahra, Suriye ve Arabistan çöllerindeki geniş topraklarda deve yetiştiren büyük göçebe kabilelerdir. Koyun ve keçi yetiştiren Bedeviler ise ağırlıklı olarak Ürdün, Suriye ve Irak’taki ekili alanların çevresinde yaşar.

Sığır yetiştiricisi göçebelerin yoğun olarak yaşadığı yerler, Güney Arabistan ve Sudan’dır. Sudan’daki Bedeviler, Bakkarlar olarak bilinir.

Bedevi kabileleri, I. Dünya Savaşı’ndan sonra, yer değiştirdikleri alanlarda kurulan ülkelerin denetimine boyun eğmek zorunda kaldılar. Böylece kabileler arasındaki çatışmalar ve uzak köylere düzenledikleri baskınlar sona erdi; çevreyle daha barışçı ticari ilişkiler kuruldu. Özellikle II. Dünya Savaşı’ndan sonra askerlik hizmetine giren, hatta inşaatlarda çalışan Bedevilerin sayısı giderek arttı. Ama hem Bedevi toplumunun kabilelere dayalı yapısı, hem de babasoyluluk, kabile içi evlilik ve çokkarılılık üzerine kurulu ataerkil geni aile düzeni sürdü.

Arapça konuşan kabilelerde, kabileyi oluşturan ve kademeli olarak büyüyen birimlerin reislerine de, aile reisine de şeyh adı verilir. Şeyhe, yaşlı erkeklerden oluşan resmileşmemiş bir kabile meclisi yardım eder.

Bedevi toplumu, Kaysi (Kuzey Arabistanlı) ya da Yemeni (Güney Arabistanlı) kökeninden geldiğini ileri süren soylu kabilelerin yanı sıra, büyük soylu kabilelerin koruması altında barınan ve onlara nalbant, tenekeci, el işçisi olarak hizmet eden dağınık, atasız küçük kabile gruplarından oluşur.

Bedevi düğün ve şölenlerinin vazgeçilmez yemeklerinin en büyük örnek.

DEVE DOLMASI
Memleket-ul saudi arabia'da çok popüler olan bir yemeğimiz. Yemek demek biraz yeterli olmuyor sanki çok acayip bir şey.

Deve ile deriyi keskin bir bıçak yardımıyla birbirinden ayırarak, deve içinde bir cep oluşturalım. Uygun büyüklükte bir tavada tereyağını veya margarini eritip, küp şeklinde doğranmış kuru soğanları ve fıstıkları pembeleşene kadar kavuralım. kavurduğumuz malzemelerin içine, nohut iriliğinde doğranmış böbrek ve ciğerleri ekleyerek suyunu bırakıp çekene kadar kavurmaya devam edelim. tavaya önceden yıkanmış olan pirinçleri de katarak şeffaflaşana kadar tekrar kavurmaya devam edelim.

Kuş üzümlerini, tuzu, karabiberi ekleyip ateşin üzerinde 1-2 defa daha çevirdikten sonra ocaktan alalım. Hazırladığımız bu pirinçli harcı devenin cep gibi açılan boşluğuna dolduralım. Devenin açıkta kalan kısmını temiz bir ip yardımı ile dikip basınçlı bir kazana yerleştirelim. Devenin yarısına gelecek kadar sıcak su ve tuz ilave ederek, ağır ateşte, devenin etli kısmı yumuşayana kadar pişirelim.

Deve dolmasını delikli kepçe ile alıp fırın haznesine yerleştirelim. Önceden 200 derecede ısıtılmış fırında, devenin üzeri nar gibi kızarana dek pişirelim. Fırından alıp dilimleyerek servis yapalım.