Merve Şişman -
1988 yılında İstanbul’un Fatih bölgesinde dünyaya gelen Ebubekir Yanık’ın memleketi Balıkesir. Şu anda 32 yaşında olan Ebubekir Yanık, öğrenimini Bursa Uludağ Üniversitesi’nde Fen ve Edebiyat Fakültesi Kimya bölümünde tamamladı. Diplomasını aldıktan sonra özel bir sektörde çalışmaya başladı. Evlenen ve iki çocuk sahibi olan Yanık, koronavirüs sürecinde soğukkanlı olduğunu dile getiriyor. Bulaşma ihtimalini ise tam olarak doktorlar tarafından net bir cevap verilmemesiyle birlikte kendisi markette uzun süre alışveriş yaptığını, bu şekilde bulaştığını ve markette durmanın tehlikeli olduğunu söylüyor.
“Marketten bulaştığını düşünüyorum”
Virüse nasıl yakalandığımı kesin olarak bilemiyorum ancak bu konuda tahminlerim var. Öncelikle, COVID-19 salgını başladıktan sonra ihtiyacım olmadığı sürece dışarıya çıkmıyordum. Çıktığımda da hijyen konularına azami ölçüde dikkat ediyordum. Eldiven, maske, kolonya vb. kullanıyordum. Markete girdiğim zaman on beş dakika içerisinde alacaklarımı alıp çıkıyordum. Ancak bir gün, ki muhtemelen virüsü kaptığım gün markette biraz fazla kalmak zorunda kaldım yaklaşık otuz dakika kadar. Ondan sonra bir takım belirtiler baş gösterdi.
“Ailemin destek olması süreci değiştirdi”
Eşim hemşiredir. Kendisi özel bir hastanenin acil servisinde sorumlu hemşire olarak çalışmaktadır. Kişisel hijyenime azami ölçüde dikkat ettiğimden ve dışarıdan geldiğimde aldığım ürünleri sabunlu su ile yıkadığım için başlangıçta virüs kaptığım yönünde bir düşünceye kapılmadı. “Muhtemelen soğuk kapmışsındır ya da nezle olmuşsundur” dedi. Devam eden günlerde semptomlarımda azalma olmayıp aksine artma olunca ailecek tedirgin olduk. Bir gün dinlenirken sol tarafımın nefes alırken battığını hissettim. Vakit kaybetmeden eşimin hastanesine gittim. Testi yaptırdım. Sağ olsun doktorlar ilgilendiler ki test sonucu gelmeden bilgisayarlı tomografide çekelim dediler. Tomografi sonucunda sol akciğerim de buzlanma tespit edildi ve COVID-19 başlangıcı olduğu anlaşıldı. Birtakım belgelere imza attım. Bunlar tedaviden sonra vücudumda hasar kalabileceğine ve izole olmam gerektiği yönünde uyarıcı belgelerdi. Akabinde hemen tedaviye başladılar ve Plequenil, Tavanic, Geralgine K, D-calefor, Redoxan-c ilaçlarını yazdılar. Ayakta tedavi oldum. Hastanede yatmadım. Hastanede çalışan bütün personel önlem için gerekli bütün kişisel koruyucu ekipmanlarını takmışlardı. Ailemin destek olması süreci değiştirdi.
“Ağrılarımda artma oldu”
Virüse yakalanmadan önce fibromiyalji ( yumuşak doku romatizması ) rahatsızlığım vardı. Bunun için Perge ve Duxalta isimli ilaçları içiyordum. Hâlâ içmeye devam etmekteyim. Birde kronik ürtiker rahatsızlığım var. Bunun için herhangi bir ilaç kullanmıyorum. Zannediyorum ki fibromiyaljiden dolayı hastalık sürecinde ağrılarımda biraz artma oldu. Bunun haricinde bir sıkıntı yaşamadım.
“Sol akciğerim de nefes alırken batmalar hissediyordum”
Bu hastalıkta daha önce de belirttiğim gibi markette fazla kaldığım gün sonrasında baş ağrısı ve kuru öksürük şikayetlerim oldu. Bu belirtiler iki üç kadar sürdü ve yerini devam eden baş ağrıları ile ciğerlere doğru inen dolu öksürüğe bıraktı. Nefes alıp vermede güçlük çekiyordum. Son zamanlarda da sol akciğerim de nefes alırken batmalar hissediyordum. Şu an hastalığı yendim ama hâlâ çabuk yoruluyor, nefes nefese kalıyorum. Yürürken ayaklarımın altı ağrıyor.
“Umarım hastalığı atlatanlar hayatın değerini bir kez daha anlar”
Hastalık sürecinde en büyük desteği eşimden gördüm. Sağ olsun işten izin aldı ve 8 gün bol bol dinlendim. Psikolojik olarak çok iyi durumdaydım. Hiçbir zaman “iyileşebilecek miyim?” gibi bir karamsarlığa kapılmadım. Çok şükür kısa bir sürede hastalığı atlattım. Umarım hastalığı atlatanlar hayatın değerini bir kez daha anlar. İnsanın ailesi destek olduktan sonra, sizin için gözyaşı döktükten sonra kıymetini biliyorsunuz.
