''Altınoluk'un yanıbaşında, Assos'a giderken yol üstünde'' derdik, anlamış gibi yapıp aşağı yukarı kararsız sallanan başlar bizi üzmezdi.
Çünkü, Küçükkuyu bilinsin hiç istemezdik!
Tuhaf, bencilce bir davranıştı bizimkisi, sevdalısını başkalarıyla paylaşmak istemeyen gönlün marazi, kıskançça bir tepkisiydi.
Hep söylerim, Küçükkuyu; Dünya'daki cennettir.
Hoppala, zıppala bir hayat yoktur oralarda, sosyetinin abuk subuk hatunlarını da Küçükkuyu'da göremezsiniz.
Rafine zevklerin, doymuş insanların sığınağıdır Küçükkuyu.
Ama o Küçükkuyu, şimdilerde ünlendi,artık tarifte sıkıntı yaşamıyoruz.
Hele Yeşilyurt Köyü'nün namı, Küçükkuyu'yu da aştı, taştı.
Çetmi Han Oteli'nin sahibi Fahir olmasaydı, Yeşilyurt Köyü'nü kim bilirdi.
Sonra Manici Kasrı'nın sahibi Tarık Ulusoy, Yeşilyurt'u Dünya'ya taşıdı.
Ben oraları çok özledim, gidiyorum Sardalya yemeğe.
4.5 metrelik Titanic'e binip balığa çıkacağım, Uskumrular'a olta sallayacağım.
Sabah yüzümü, bizim bahçeden denize atlayıp, Körfez'in soğuk suyuyla yıkayacağım.
Erhan'ın o muhteşem çayını, Saynur'un kabaklı gözlemesini, herşeyi bilen adam Talay Bey'in Çerkez mantısını özledim.
Gidiyorum tatile, yüksek müsaadelerinizle.

 

 

objektif@objektifhaber.com
OGÜN/20-26.Temmuz.2008/Sayı:82/Sayfa:07