Dinle ilgili kişilere nedense, insan gibi değil, erişilmez, ulaşılmaz, hata yapmaz, hatta; insani duyguları olmazmış gibi davranıyoruz.

Kutsuyoruz o insanları, saygının çok üstüne çıkıp, bambaşka biri gibi görüyoruz.

Onların, özel hayatları yokmuş gibi körleşiyoruz.

Hoca’nın canı var, O da sever !

Tıpkı, Yaşar Nuri Öztürk gibi.

Aşık olmuş, Yaşar Nuri.

Kendinden yaşça küçük bir kadına.

Çıkıp ekranlara söylüyor diye kınıyorlar.

Neden?

Evlilik programlarına çıkıp, erkek eli sıkmamasına rağmen, ahalinin gözü önünde koca arayanlara tek kelime etmeyenler, Yaşar Nuri’ye veryansın ediyor.

Bunun adı, düşmanlıktır.

Yaşar Nuri düşmanlığı.

Kendilerine hak olan, neden Yaşar Nuri’ye haram olsun ki.

Eski eşiyle yaşadıklarının medyaya yansıması hoş değildi, olmamalıydı.

Ama oluyor, Yaşar Nuri olsan da.

Hayat, bazen insanları hiç beklemediği bir anda, farklı yerlere sürükleyebiliyor.

Engel olamıyorsunuz, dünyevi gücünüz ne olursa olsun engellenemiyor.

Hayati dair, insana ait ne varsa, herkes yaşamalı.

Kimse, toplum içindeki konumumdan dolayı, insani tavırları nedeniyle sorgulanmamalı.