Varlığına bu denli alışmışken
Kolay olmayacak yokluğun
Ya kalmak gerekiyor yorgun yürekle
Ya yoran yürekten uzaklaşmak
Ölüme bile alışıyor da insan
Gel gör ki ayrılıklarda yürek kan revan.

Dünyada da kavuşmak mümkün iken
Ne zor seni dilemek ahiretten
Ve yokluğunda gözlerim
Sanki buz dağı; küreselleştikçe eriyen...
Yalnızca seni diledim ben
Yerin göğün sahibinden
Dünyası selamet ahireti cennet olan
Birlikteliği meleklere ilham olan
Yok ile de mutlu, var ile de mutlu
Dili hamdü senâ ile dolu
Bir yuvayı seninle istedim ben
Yanlıştı, yanılıştı sevdam
Bile bile inanmaktı bir yalana
Gerçekte hiç sevmemiştin sen
Sendin olmazları görüp, olabilirlikleri tüketen
Varlığına alıştırmış ama hiç var olmamıştın
Gözlerin dahi dolmamıştı
Ben yüreğimde dolan sevdanı
Gözlerimden dökerken
Madem bitti, madem artık veda zamanı
Helal et yabancı, helal et hakkını.