Rahmete gitmiş olan ninelerimiz-dedelerimiz derdi ki:
“Oğul, bu dünya balığın sırtında öküzün boynuzundadır.”
Bugünün dünyasına bakıp dünyanın kaderinin üç dergi kapağının kehanetine kaldığını görünce; “ninemizin dediği daha makul mu idi yoksa…” demekten kendimi alamıyorum.
The Economist,
TIME,
Der Spiegel…
Her yıl, Kasım ve Aralık ayları gelince; gelir, bir sonraki yıla dair dergi kapakları…
Tüm dünyaya “kapak” olur ama ne ilginçtir ki tüm dünya merakla kapak okur.
“Ne yani; böyle diyorsun da sen okumuyor musun yani” diye düşündüğünüzü hisseder gibiyim.
Tabi ki okurum ve okuyorum ama bir farkla; ben önce yazıyor sonra okuyorum.
Öyle olunca da, herkesin kehanet gibi okuduğu kapaklar; bana kapak olmuyor…

Arkadaşlar!
İşin şakası bir yana, The Economist’in 2026 kapağına konu olan ve 2026’da olacağı, hatta 2030’a kadar süreceği iddia edilen konular/olaylar/ afetler/musibetler/korkunç ve ürkünç gelişmeler aslında pek de yeni olmayıp; devam etmekte olan Yeni Dünya Düzeni sürecinin müstakbel evrelerinden başka bir şey değildir.



Kapak ne diyor peki?
—2030’un kaderi, 2026’da belirlenecek.
Zaman azalıyor, seçenekler daralıyor. Hazırlanın; çünkü gelecek artık ertelenemez…
—ABD/Çin/Rusya üçgeni daha da gerilecek…
—Zengin ülkeler bile fakirlik testine maruz kalacak. Piyasalar daha da dalgalanacak. Fakirlikte eşitlenmeler yaşanacak…
—2026… Amerika’nın 250. yaş yılı… Pasta kesecekler mum üfleyecekler. Aynı anda, sanki Amerikan yumruğunun bileğindeki kelepçe çıkacak…
—Trump’ın belirsizlik ve öngörülmezlik politikası devam edecek sanki… Acaba bu durum Amerika’yı güçlendirecek mi yoksa daha da yalnızlaştıracak mı? Yaşayıp göreceğiz…

Kapaktaki en belirgin figürler:
250. Yıl pastası, kelepçeli yumruk, Pastaya roket atan konteyner gemisi, füze, koca koca iki tank, enjektör, robotlar/yapay zeka ve futbol…
Başka?
Trump başta olmak üzere başat aktör liderler…
Nedense bu defa Türkiye kapak değil ve bahsedilmiyor…
Ama ilginç bir şekilde Macaristan kapakta yer almış.
Acaba 2026’da yapılacak seçimlerden dolayı mı?

Neyse ne artık; olan zaten oluyor, başa gelecek olansa; nasıl olursa olsun bir şekilde geliyor zaten.
Ama asıl garip olan, bundan 8-10 sene önce söylediğimizde çok garip karşılanan/distopik bulunan ve sanki bir bilim-kurgu film fantezisiymiş gibi algılanan tespitlerin, bugünün dünyasında garip karşılanmaması ve hatta yeni yeni garipliklerin beklenir hale gelmiş olmasıdır.
Aslında tam da Güç ve Akıl Sahiplerinin istediği bir psikolojik zemin.
10 sene önce de bazı “Üst Akıl/Derin ve Ezoterik Güç” uzmanları aynı dergilerin yeni yıl kapaklarını yine inceliyor irdeliyor ve yorumluyordu.
Ama kimse itibar etmiyor, inanmıyor ve hatta yorum yapan uzmanları bu konulara kafa yordukları için bir nevi “boş gezenin boş kalfası” gibi görüyorlardı.

Nereden nereye geldik görüyor musunuz?
Ben vakti zamanında “Güç ve Akıl Sahiplerinden” bahsedip; dünya, doğal bir seyirle kendi ekseninde ve güneşin etrafında döner ama dünyadaki gelişmeler asla doğal bir seyirle ve spontane şekilde cereyan etmez derken; etkili-yetkili görevlerde bulunan mürekkep yalamışlar ve bazı diplomalı diplomasi uzmanları bile tespitlerime dudak büküyordu.
Fakat şimdi bırakın okumuş-yazmışları; elma aldığımız manav bile kendine has dil ve anlatımla bir “Üst Akıldan/Güç ve Akıl Sahiplerinin” devreye girdiğinden ve dünyada düzen değişikliğinden bahsedebiliyor.
Eskiden anlatırdım ama anlaşılmazdım.
Şimdiyse artık pek de anlatmama gerek kalmadığı için anlatanları dinlemek daha keyifli oluyor.

Bu arada,
Suriye Devlet Başkanı Şara, Trump ile görüşmüş; ortamda gülücükler uçuşmuş…
Neden acaba?
Galiba Trump bu genç adamın enerjisinden çok etkilenmiştir. Belki de Suriye’nin yıllardır çektiklerine çok üzülmüş ve o yüzden Şara’nın sırtını sıvazlayıp “Hadi koçum; göreyim seni, ayağa kaldır ülkeni” demiştir…
Ya karşılığında?
Karşılığında bir şey almasına gerek yok ki. Ahmet Şara, Golani ismiyle teröristken de, şimdi de onların adamı…
Adım adım hazırlandı ve bugünlere getirildi.
Nadir toprak elementleri mi dediniz?
Hemen çaktınız espriyi; tabi ki Çin seferine hazırlanan Amerika, farklı ülkelerin nadir toprak elementlerine çökerken tabi ki Suriye’yi pas geçemezdi ve geçmedi.
Zelenski’yi şamar oğlanına çevirip; Ukrayna’nın tüm yeraltı kaynaklarını ele geçirmediler mi?

Sonuç:
Arkadaşlar!
Trump, bugün var yarın yok ama Amerika üzerinden Güç ve Akıl Sahiplerinin belirleyiciliği hep vardı, var ve yakın gelecekte de var olmaya devam edecek.

Bakın mesela; dergi diyoruz, dergi kapağı diyoruz ve çözümlemek için tüm dünya olarak kafa patlatıyoruz.
The Economist dergisinin merkezi İngiltere,
TIME dergisinin merkezi Amerika,
Der Spiegel dergisinin merkezi Almanya…
Üç farklı dergi ve merkezleri üç farklı ülke değil mi?
Ama size şunu söyleyeyim;
Bu üç dergi, Güç ve Akıl Sahiplerinin üç farklı duyu organıdır.
Gören göz/işiten kulak/koklayan burun hem görüntü hem fonksiyon olarak çok alakasız gibi görünse de, nasıl aynı vücudun organları ise; bu dergilerin sahiplik durumu ve sergiledikleri farklılık da aynen bu kadardır.

The Economist, 2026 ve 2030’a kadar geçecek sürece dair tespitlerinde/kapaklaştırdığı felaketlerde ve dikkat çektiği küresel tehlikeler konusunda maalesef haklı…
Üzgünüm ki, hem dünya ve dolayısıyla hem de Türkiye, 2025’i arayacak bir 2026 yaşayacaktır.
Bunu dergi kapağından hareketle söylemiyorum; hep söyledim ve dergi gündem olduğu için şimdi yeniden hatırlatmış oluyorum.
Hatta bir-iki ay önceki bir yazımda, yine felaket tellalı olmayı göze alıp; 2026’da olacaklara ve 2030’a kadarki sürece dair kaygılı tespitlerimi/korku verici endişelerimi ve muhtemel herc-ü merci anlatmıştım.
The Economist’in “Hazırlanın; çünkü gelecek artık ertelenemez…” mesajını bir adım daha ileri götürerek yazıyı bitiriyorum:
“Hazırlık safhası çoktan geçildi. Artık olacaklar engellenemez.
Boş verin; takmayın kafaya.
Son tahlilde, zaten ölmeyecek miyiz?”

Bir sonraki Bir Portre yazımızda buluşmak ümidi ile Allah'a emanet olun sevgili okurlar.