Artık "Genel Başkan" oldun,
Birinci adamsın…
İkinci adam gibi, partinin grup başkanı gibi, herhangi bir milletvekili gibi davranmamalısın.
Gençsin, kıpır kıpırsın.
Hemen varmak istiyorsun menzile…
Ama üstlendiğin görev az konuşmayı, çok çalışmayı gerektirir.
Her yoruma cevap yetiştirmeye çalışmamalı,
Her eleştiriye atlamamalı,
Uzatılan her mikrofona sarılmamalısın!
Evet,
Diğer partiler eleştirecek,
Öven gazeteciler yermeye başlayacak,
Yenilmiş CHP'liler konuşacak, eski defterleri karıştıracak,
Hatta destek veren kimi partililer "Dağ fare doğurdu, bizi yanılttı, burnu büyüdü!" diye acımasızca üzerine gelecekler!
Ama sen, bunları görmeli ama görmemelisin, işitmeli ama işitmemelisin, bilmeli ama bilmiyor gibileşmelisin.

Bu arada,
Tez zamanda, bir "imaj maker" bulmalısın.
Sesini, nefesini, sözünü tartmalı, beden dilini kontrolde tutmalı, yerli yersiz kullanmamalı ve taşı gediğine koyacak şekilde konumlanmalısın.
Kimi zaman susarak cevaplamalı,
Kimi zaman "safa yatmalı"
Kimi zamansa "sorulan soruyu duymamalısın!"
Sen jokeysin, atı koşturmalısın.
Orkestra şefisin, insicam ve ahengi sağlamalısın.
(Gerçi CHP'de bunu sağlamak ne kadar mümkün(?))
Gaza gelmemeli ama gaza basabilmelisin,
Soğukkanlı olmalı ama heyecan yaratabilmelisin,
Gençliğinle öne çıkmalı ama olgun tavrınla güven vermelisin,
Gençlere ulaşmalı ama ağırbaşlı olmalısın!

Baksana İmamoğlu'na…
Divan başkanı değil de Kurultay'ın sahibi gibiydi,
Partinin ağır abisi,
Bir bileni,
Ve sanki senin kazandığın Kurultay'ın asıl galibiydi!
Vaziyet böyleyken,
Eski Özgür Özel gibi davranmaya devam edersen
İmamoğlu'nun hep gerisinde kalır,
Gölge Genel Başkan olarak düşünülür,
Emanetçi olarak anılırsın!
Ve ebabil kuşlarının cirit attığı CHP'de ,
"Ya imam olacaksın ya imam bulacaksın." sözünden hareketle
İmam olamazın!
Adı Özgür ama özgürlüğü olmayan ve imamın oğlunu bekleyen Özel bir yediemin olmaktan öteye geçemezsin!
Eğer ki:
"Ben zaten bunun için buradayım,
Benim işim bu,
Vakti gelince emaneti ehline teslim edeceğim." diyorsan, bana da amenna demek düşer ancak!..

Kılıçdaroğlu'na Tavsiyeler
Dedem!
Bravo, sözünde durdun!
Dediğin gibi adaylığını kendin bile engelleyemedin!
"Gitmelisin artık!" haykırışlarını işitmedin.
Kendi sesine bile sağır kaldın ve gitmedin, gidemedin!
Israr ve inatla rüzgara tükürmeyi seçtin!
"Şehzade hangi kafesteymiş?" diyen Özgür Özel'i tiye alırken meğerki kafesin içindeki senmişsin!
O kafesin kilidini açıp da "Benden buraya kadar!.." diyemedin,
Ama bak, gönderildin!
Bari bu sonuçtan sonra danışmansız şekilde kendine danış!
Yenilgiyi hazmet,
Ve bundan sonra sadece suskunluğa azmet!
Duyman gereken sesleri duymadın, bari artık hiçbir sesi duyma,
Ve sükuta hizmet et!
Ahmet Necdet Sezer'in yaptığı gibi yap ve sadece sus!
Eğer ki konuşmanın şehveti galebe çalarsa Sayın Sezer'i ziyaret et ve nasıl susulduğunu öğren!
Susmakla da kalma, başta sevgili eşiniz olmak üzere çevrenizdeki herkesi de sustur.
Konuşturma!
Hatta eşiniz Selvi Hanım'a: "Gölbaşı'na gider isek/Muradımız tez olurmuş." de ve Gölbaşı'na taşın,
Sezer'e komşu ol, pişti oynayarak hafızasızlaş!
Hatta ve hatta küçük çaplı ailesel bir "Omerta" ilan et!
Tefekküre dal,
Tevekküle sarıl,
Kadere ram ol…
Bunlar bile az,
Ama yine de yenik hırsımı kontrol edemiyorum dersen, içinde "Özgür" ve "Özel" kelimeleri geçmeden "Nisyan Günleri" ismiyle hatırat yaz.
Fakat "İmam" ve "oğlundan" uzak dur!
İstersen "Canım dediklerim canımı aldı,
Gönül sarayımı yıkıp gittiler.
Bu mutsuz yaşantım onlardan kaldı,
Beni sevdiğime pişman ettiler." diyen İbrahim Tatlıses'i dinle!
İstersen "Tut ki gecedir,
Katiller huzursuz,
Hırsızlar sinirli,
Hainler ürkekçedir,
İhanete gece müthiş bir gerekçedir." diye Attila İlhan'dan "ihanet" şiirleri oku!
Ahmet Kaya'nın isyan şarkılarını seslendir!
Ama lütfen konuşma,
Sadece sus!
Yeter ki sus!..