Daha önce belki de hiç bu kadar uzun süre evde kalmamış bizler, evde oturmaktan çok sıkıldık. İstiyoruz ki, her şey normale dönüp sokağa çıktığımızda bir anda mükemmel değişiklikler olsun. Uzaktan çalışma sistemi yaygınlaşsın, yepyeni çalışma ortamları gelsin… Peki biz kendimizi değiştirecek miyiz veya değiştiriyor muyuz?

Mesela;

Bu süreçte kendimizi geliştirdik mi?

Kendimize bir şey kattık mı?

Artık onu bunu ötekileştirmeyip, siyasi görüşleri bir kenara atıp insana “insan” olarak bakabilecek miyiz?

Yönettiğimiz yerlerde pandemi tekerrür ederse diye planlar ve iş yapış şekilleri geliştirebilecek miyiz?

Pandemi tekrar etmesin diye elimizden geleni yapabilecek miyiz?

Bir şeylerin yapılmasını beklemek çok kolaydır. Ama o bir şey için adım atmak herkesin yapacağı bir şey değildir. Bakın, "yapabileceği" demiyorum, yapacağı diyorum. Çünkü her iş için herkesin gücü nispetinde yapabileceği bir şey vardır. Bu duruma tarihten örnek vermek gerekirse; Kurtuluş Savaşı'nı başlatmak halkın yapabileceği bir iş değildi. Ama Mustafa Kemal Atatürk'ün başlattığı Kurtuluş Savaşı’na katılıp ona destek vererek vatanı kurtarmak, eli silah tutan herkesin yapabileceği bir işti.

Büyük işler küçük adımlarla kazanılır. Ulusal hatta küresel sistemlerde ki değişim için önce kendimizi değiştirmek gerekir. Yoksa evden çalışma sistemi gelse bile sen, ben o sisteme adapte olamadıktan sonra o sistemin ömrü uzun sürmez.

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere.

Allah'a emanet olun, sağlıkla kalın…